-
1 zło
-a; ntwybierać (wybrać perf) mniejsze zło — to choose the lesser evil
naprawiać (naprawić perf) zło — to right a wrong
* * *n.Loc. -u evil; zło moralne moral evil; przyczyna l. źródło zła the root of (all) evil; wykorzenić l. wytępić zło root out evil; zniszczyć zło w zarodku destroy evil at its source l. root; walczyć ze złem fight evil; wyrządzić komuś wiele zła do a lot of harm to sb; wybrać mniejsze zło choose the lesser evil; zło konieczne necessary evil; naprawić zło right a wrong, redress a wrong.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zło
-
2 wytęp|ić
pf Ⅰ vt 1. (pozabijać) to wipe [sb] out, to wipe out, to exterminate [ludność]; to kill off [zwierzynę, ptactwo, muchy] ⇒ tępić 2. (zlikwidować) [zło, przesądy] to eradicate, to destroy ⇒ tępić Ⅱ wytępić się (wyniszczyć się wzajemnie) to destroy one another ⇒ tępić sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wytęp|ić
См. также в других словарях:
wytępić — dk VIa, wytępićpię, wytępićpisz, wytępićtęp, wytępićpił, wytępićpiony 1. «zgładzić, wybić, wymordować wielu (wiele), wszystkich» Wytępili podbitą ludność. Wytępić zwierzynę leśną. Wytępić muchy. 2. «usunąć, zlikwidować coś całkowicie» Wytępić zło … Słownik języka polskiego
zło — n III, Ms. złu, blm «to, co jest niezgodne z zasadami moralności, z zasadami współżycia społecznego, co przynosi nieszczęście; przeciwieństwo dobra, ideału moralnego» Zło społeczne, moralne. Nieuniknione, nieodwracalne, niewybaczalne,… … Słownik języka polskiego
wytrzebić — dk VIa, wytrzebićbię, wytrzebićbisz, wytrzebićtrzeb, wytrzebićbił, wytrzebićbiony 1. «powycinać, wykarczować rośliny (zwłaszcza drzewa), a także pozbawić częściowo roślinności jakiś teren» Wytrzebić las, dęby. przen. Wytrzebić zło. 2. «w… … Słownik języka polskiego
